XX-lecie Galerii Białej

DANUTA KUCIAK Maski

Otwarcie: 06.05.2005

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Prace Danuty Kuciak znane były dotychczas jako czarno-białe fotografie stanowiące efekt inscenizacji wykonanych w otoczeniu traw, wody, ziemi, piasku z użyciem takich elementów jak płótno, kamienie, ptasie pióra. W 2003 roku artystka odeszła zdecydowanie od zdjęć plenerowych i rozpoczęła pracę nad rozbudowanymi cyklami fotograficznymi, w których ona sama jest zarówno modelem jak i fotografem. Używa jedynie własnej twarzy jako podstawowego wizerunku, poszukując stanów i sytuacji zakodowanych w otaczającej nas kulturowej rzeczywistości.

W najnowszym cyklu pt. Maski stworzyła kilkadziesiąt portretów, w których makijaż staje się najważniejszym elementem kreującym znaczenia w twarzy kobiety. Rozchwiany, zamazany, nieporadny kontur czerwonej szminki tworzy liczne i specyficzne typy: kokotki, melancholiczki, gejszy, aktorki, desperatki, lalki, uwodzicielki, marzycielki, itp.
Jej twarz wydaje się nierozpoznawalna, choć kamufluje ją tylko makijaż.

Sama mówi o swoich pracach: „Zmieniam się w tym projekcie w osoby, których twarze postrzegam jako maski, maski wynikające z osadzenia w określonej kulturze, z poddania się jej mechanizmom. Maska udaje prawdziwe „ja”, a tymczasem „ja” już nie wie kim jest, albo wydaje mu się, że maska to właściwa twarz”.

Proces kreowania zdjęć przez Danutę Kuciak jest strukturalną całością, która z jednej strony doprowadza do ich powstania, z drugiej zaś strony jest zabiegiem zmuszającym do poszukiwania i odkrywania różnorodnych wątków kulturowych, związanych z przemianą osobowości i tożsamością kobiecości, ujawniając mechanizmy wpływu cywilizacji na funkcje i rolę kobiet, ich nieustanne przemiany, próby dopasowania się do narzuconych społecznie i mentalnie reguł. Jej portrety stają się też pytaniem o tolerancję.

Na wystawie znajduje się również zestaw prac z pierwszego, zrealizowanego projektu w oparciu o własny wizerunek pn. Kod, w którym poprzez minimalne, nieznaczne poruszenia twarzy (przy zamkniętych powiekach) powstał intymny zapis stanów emocjonalnych. Sens wielokrotnego ponawiania prób fotograficznej rejestracji przez Danutę Kuciak powoduje, że zaczyna ona dominować poprzez multiplikację, stając się rodzajem alter ego popularnych schematów medialnych, które powielane w nieskończoność próbują nam zasłonić świat rzeczywisty, żyć w nim i jednocześnie poza nim.

Danuta Kuciak (ur. 1963) jest absolwentką IWA UMCS w Lublinie (dyplom 1991). Ma w dorobku wystawy indywidualne w Galerii FF w Łodzi (1992), Pustej (1995) i Engram (2004) w Katowicach oraz udział w wystawach zbiorowych m. in. w: „Zmianie warty” w Galerii BWA w Szczecinie (1992), „Konstelacji” w Instytucie Kultury Polskiej w Berlinie (1994) i „3 Biennale Fotografii” w Galerii Arsenał w Poznaniu (2003). Z Galerią Białą współpracuje od 1988 roku.
Mieszka w Lublinie.