SIGRUN JAKUBASCHKE Na ścianie i na zwoju
Otwarcie: 6.09.2002, godz.: 18.00
Sigrun Jakubaschke – w latach 1976-83 studiowała w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Hamburgu (pracownia Kai Sudeck). Szybko zasłynęła z akcji malarskich, realizowanych przy pomocy wykonanych przez siebie narzędzi, w konkretnych przestrzeniach i bezpośrednio na ścianach. Również w Galerii Białej w Lublinie powstała jej monumentalna realizacja w 1986 roku („Rysunek w przestrzeni”). Dla Sigrun Jakubaschke podróże do innych krajów i na inne kontynenty zawsze stanowiły artystyczny impuls. W nowych miejscach zawsze szukała, obok pierwotnych krajobrazów i obcych kultur, własnych sposobów samopotwierdzenia i odnalezienia. Konsekwencją tych poszukiwań stawał się proces artystyczny, który nadawał sens jej sztuce.
Z wędrówek po Nowej Zelandii artystka przywiozła ideę rysunków ściennych. W roku 1989, po rocznym pobycie w Chinach, zainspirowana studiowaniem kaligrafii i buddyzmem Zen, wykorzystała chiński papier i tusz. Powstały rysunki, które tworzyły układy pustki i pełni, swoisty rodzaj wahania, napięcia. Płynność i delikatność formy sprzyjała wrażeniu kontynuacji i nieskończoności. Powstał w ten sposób zmysłowo-medytacyjny proces wraz z uczuciem wolności, samorealizacji i samoświadomości.
Podczas swej afrykańskiej podróży do stolicy Ghany – Accry poznawała miasto na bazie niekompletnego planu, myszkując po białych plamach substancji miasta. Po powrocie do domu użyła tego planu jako projektu wielkiego dzieła – w swoim założeniu rysunku, malarstwa i obiektu jednocześnie, który jest jednakowo realny jak jej faktyczny „spacer przez Accrę”.
Zgodnie z tą metodą wykonała plan Hamburga jako papierową płachtę z zaznaczeniem miejsc pobytów od początku swoich studiów w tym mieście, w którym do dzisiaj mieszka. Realizuje to poprzez barwne oznaczenia „swoich” dróg, skrzyżowań – według własnych miejsc, osobistych doświadczeń i znaczeń.
W tym samym czasie, gdy oficjalnie przebiegają prace nad digitalizacją miasta, budowany jest bank informacji, który zmierza do planowania i kontroli struktury organizmu wielkomiejskiego. Sigrun Jakubaschke przeciwstawia się temu obrazowaniu rzeczywistości poprzez swój ręcznie malowany plan Hamburga, który w tym kontekście jest radykalnym artystycznym gestem. Tak jak historia wpływa na geografię tak biografia artystki odbija się w kartografii, stając się dziełem sztuki, które wyrasta ponad formę poglądowej orientacji.
To artystyczne założenie jest konsekwencją wyjścia poza pracownię, galerię w sposobie opisania i refleksji wobec miasta, w którym żyje. Plany Jakubaschke są zatem nowym twórczym przekazem na bazie rysunku – elementarnego medium artystycznego.
Dla artystki jest to kartka, pokryta tuszem, na której na pociągnięcia pędzla nakłada dodatkowe odcinki ulic. Ich wewnętrzna abstrakcyjna postać utrzymuje wewnętrzną energię emocji i gestu artystycznego. Z umiejętności bezpośredniego obchodzenia się z tworzywem, w pracy „Zwoje papieru”, Jakubaschke pokazuje umowność linii, która przyjmuje nową formę wizualną.
W realizacji pt. „O przekopanych górach” rozwarstwia rysunek obrysu, przechodzi z reliefu na rodzaj szablonu jak z części krajobrazu Marchii Brandenburskiej – a unoszący się smok staje się fantastycznym tworem jej własnej mitologii artystycznej.
Obecna realizacja Sigrun Jakubaschke w Galerii Białej jest swoistym artystycznym powrotem, nasyconym nowymi twórczymi sensami. Tym razem artystka buduje na bazie planu miasta Lublina swoją wizję obecności po 16 latach. I tutaj również zachodzi proces oraz ujawnia się artystyczny radykalizm – odręcznie malowany obraz w przestrzeni galerii widziany jest poprzez kartografię miasta z innej osobistej perspektywy.
Przedsięwzięcie realizowane przy współpracy Instytutu Goethego w Warszawie oraz współfinansowane przez Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej ze środków Republiki Federalnej Niemiec.