biala.art.pl

Otwarcie: 11.07.2014, godz.: 18.00

Czynna do: 20.09.2014, w godz.: wt.-sob. 12.00-18.00

Tomasz Bielak / Michał Chudzicki / Julia Curyło / Rafał Czępiński / Marta Fic / Eliza Galey / Viola Głowacka / Jan Gryka / Paulina Kara / Maja Kitajewska / Cezary Klimaszewski /  Bartosz Kokosiński / Karolina Komorowska / Danuta Kuciak / Robert Kuśmirowski / Konrad Maciejewicz / Anna Nawrot  / Irena Nawrot / Edmund Okstom / Szymon Popielec / Michał Stachyra / Kamil Stańczak / Mariusz Tarkawian / Monika Zawadzki

zapowiedź wystawy:

Wystawa jest kolejną dużą manifestacją środowiska artystycznego, związanego z lubelską galerią. Ostatnia tego typu odbyła się w 2009 roku w Lublinie oraz w 2011 roku w Bielsko-Białej.

Biala.art.pl jest pokazem najnowszych wizualnych poszukiwań artystów, którzy reprezentują różne pokolenia – od studentów po dojrzałych twórców, pracujących przede wszystkim w Lublinie oraz w Krakowie i Warszawie.

Tematyka prezentowanych prac jest bardzo wieloznaczna i różnorodna, podobnie jak użyte media artystyczne w postaci realizacji rysunkowych, obiektów, instalacji, fotografii, collage’s, malarstwa, książki artystycznej i plakatów. Powierzchnia wystawowa zajmuje niemal 600 m².

Kuratorem pokazu jest Jan Gryka.

___

Mike Cox:

film o wystawie biala.art.pl:

biala.art.pl

biala.art.pl to kolejna manifestacja środowiska artystycznego Galerii Białej, które konsekwentnie i cyklicznie organizowane są od połowy lat 80. Wystawy te zawsze były prezentacją aktualnych poszukiwań twórców współpracujących z lubelską galerią, za każdym razem w innym składzie osobowym, choć kilkoro artystów można uznać za stałą grupę.

Ekspozycje te odbywały się w różnych przestrzeniach budynku Centrum Kultury. Ponadto zaprezentowano zbiorowe pokazy sztuki z Białej w innych galeriach, między innymi w Krakowie, Katowicach, Berlinie, Poznaniu, Warszawie, Gdańsku, Lwowie, Sztokholmie, Sanoku, Kijowie i ostatnio Bielsko Białej.

Tytułując wystawy zwykle szukaliśmy nazw, które odnosiliśmy do bieli. I tak były to m.in.: Biała Gwardia, Biała sztuka bez ścian, Biała Dekada, Biała Sztuka, Biała wiosna, Białe tango, Dziesięć kwadratów dla Białej, Nova Biała, Biała Klasa, Białe kombinacje, Dziewięć kwadratów dla Białej, Biała nad Białą i Nieznośna lekkość bieli. Wystawy tego typu miały również nazwy własne, jak: Bilans – Balans, Postacademia, Transgresja wyobraźni, Remont Generalny i Kolekcja Alternatywna.

biala.art.pl jest tym momentem, w którym po raz pierwszy prezentujemy liczną grupę prac artystów w nowych powierzchniach wystawowych. Uczestnicy reprezentują wszystkie pokolenia – od dojrzałych (50+), po studentów Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie. Przekrojowo obecne są media i konwencje, które zwykle w Białej były różnorodne i interdyscyplinarne.

Tak więc są to: realizacje rysunkowe i malarskie, rzeźby, malarstwo, komiks, fotografia, obiekty, instalacje, akcja, fotografie, collage’s, mix media, billboardy, plakaty. Ta różnorodność jest cechą wspólną tego, co kiedyś określono „białą sztuką” i w dalszym ciągu tę konwencję nieustannie próbujemy utrzymać. Tak jak w pierwszych latach działalności galerii mieliśmy przykład malarstwa Leona Tarasewicza, które w znaczny sposób odbiegało od obowiązujących wówczas kanonów malarstwa dzikiego, tak i dzisiaj szukamy w tej najmłodszej sztuce jej przejawów o charakterze przekraczającym mainstreamowe zapotrzebowanie. Być może przykład specyfiki twórczości Mariusza Tarkawiana, Konrada Maciejewicza czy Szymona Popielca jest tym przypadkiem, który te usiłowania ilustruje. Wspomniany już Leon Tarasewicz oraz Krzysztof Sołowiej czy Robert Maciejuk, tak jak wielu innych, nie biorą udziału w tej wystawie, gdyż niedawno odbyły się lub są w najbliższych planach ich duże prezentacje. Większość artystów jest lubelska i z Lublinem związana w różny sposób, niektórzy są tu od zawsze jak Cezary Klimaszewski, Eliza Galey Karolina Komorowska. Nie tutaj urodzone, lecz z Lublinem związane są Anna i Irena Nawrot, Danuta Kuciak, Robert Kuśmirowski, Rafał Czępiński i niżej podpisany. Inni już stąd wyjechali, jak Mariusz Tarkawian, Michał Stachyra, Konrad Maciejewicz, którzy są w Warszawie, Viola Głowacka w Krakowie, Paulina Kara w Nisku a Szymon Popielec jest wciąż w drodze i jeszcze nie podjął decyzji. Marta Fic i Edmund Okstom tutaj studiują. Inni znowu, do Lublina wrócili, jak Tomasz Bielak, Michał Chudzicki i Kamil Stańczak. Z kolei Julia Curyło, Maja Kitajewska, Monika Zawadzki i Bartosz Kokosiński mają związek z Lublinem tylko poprzez udział w wystawach w Galerii Białej. Ci, którzy chwilowo przenieśli się do innych polskich miast, mam nadzieję, że jeszcze wrócą.

Tak jak artyści wędrują po różnych miejscach w świecie, robiąc wystawy lub szukając nowych miejsc do zamieszkania i pracy, tak też Galeria Biała wędruje po różnych miejscach w „starym” i „nowym” CK-u. Galeria powstała w 1985 roku i swoją nazwę wzięła od sali, która mieściła się na I piętrze ówczesnego Lubelskiego Domu Kultury. Miała prawie 100 m² powierzchni, po prawej stronie 4 okna a po lewej piec kaflowy i czasami czarny fortepian. Oprócz wystaw odbywały się w niej np. ćwiczenia jogi! Potem salę przemalowano na czarno i stała się teatralną. Galeria otrzymała salę na parterze – tzw. 19-tkę – powierzchniowo nieco mniejszą i bardziej kwadratową dla odmiany. Tu odbywały się ćwiczenia dziecięcego zespołu tanecznego Rytm.

Później, na początku lat 90. wróciły alternatywne teatry i LDK zmienił nazwę na CK, a galeria dostała salę tzw. Kominkową, mającą 36 m² i kominek. Biuro mieściło się po drugiej stronie i znajdowało się w nim jedno biurko i krzesło. Potem powiększyliśmy przestrzeń wystawową o jeszcze jedną salkę o powierzchni 16 m² i dodatkową taką samą na biuro. Wszystkie pomieszczenia w amfiladzie. Po wejściu do mniejszej sali wystawowej na prawo znajdowało się biuro, które również było magazynem zaś z lewej strony większa sala wystawowa. Tak przetrwaliśmy aż do 2009 roku, kiedy to rozpoczął się remont Centrum Kultury. Czasami też, na wystawy zajmowaliśmy inne przestrzenie, opuszczone przez Teatr Muzyczny czy Akademię Medyczną, które w Centrum Kultury miały swoje pracownie lub biura.

Najlepszym momentem funkcjonowania galerii, według mnie, były lata 2009–2013, które spędziliśmy w przejściowej siedzibie, przy ulicy Narutowicza 32. Oprócz powierzchni wystawowych stworzyliśmy tam ogólnodostępne Podwórko sztuki, a w piwnicy undergroundową galerię Młodego Forum Sztuki. Mieliśmy dużą pracownię z magazynem, przytulne biura, a nawet rabatkę. Realizowaliśmy około 20. wystaw rocznie oraz kilkanaście różnorodnych spotkań w ramach cykli Wieża Bab-L czy ende neu.

Po remoncie Centrum Kultury, w 2013 roku wróciliśmy do starej siedziby, lecz powierzchnia galerii wzrosła z 60 m² do niemal 600 m². W galerii pojawiły się nowe typy przedsięwzięć: duże wystawy retrospektywne, kuratorskie wystawy zbiorowe, zupełnie inna oferta na miesiące wakacyjne. Wprowadzamy nowe programy edukacyjne, muzyczne i w inny sposób promujemy młodych artystów. Powierzchnia jest znacząco większa od dotychczasowej, natomiast jej wystawienniczą jakość określę jako trudną. Rozczłonkowanie sal oraz dzielący je korytarz powodują, że nie ma poczucia jednolitej przestrzeni, co stanowi rodzaj wyzwania nie tylko technicznego, ale także merytorycznego.

Dlatego biala.art.pl jest kontynuacją starego modelu i próbą zdefiniowania nowego – a przynajmniej taką mam nadzieję.

Jan Gryka