DANUTA KRUPSKA-SOŁOWIEJ Pocztówki

Otwarcie: 27.04.2012, godz.: 18.00

Czynna do: 19.05.2012, w godz.: od poniedziałku do soboty w godz. 11.00-17.00

Porządek i rytm bezładu

W dotychczasowej twórczości artystki możemy wyróżnić kilka spójnych i w znacznym stopniu zamkniętych etapów. Do pierwszego z nich należą pełne zgiełku i chaosu, raczej hermetyczne obrazy z początku lat 90. poprzedniego stulecia prezentowane w Galerii Białej. Nieco późniejszy okres reprezentują obrazy zatytułowane Urządzanie Nieba. Na wielu z nich znajdziemy centralnie umieszczone motywy natury (kwiat, kamień, woda) i sąsiadującą z nimi geometrycznie zorganizowaną, prawie abstrakcyjną przestrzeń przypominającą porządek ogrodu. Z kolei w obrazach tworzonych w pierwszym 10-leciu XXI wieku (cykl Anioł i Robocop na wspólnym niebie) artystka ukazywała wizerunki bytów anielskich i herosów animujących dziecięcą wyobraźnię; robocopów i transformersów. Namalowane w syntetycznych kolorach i kształtach światy dziecięcych fantazji i wyobrażeń religijnych człowieka dorosłego, tworzyły jedną zwartą rzeczywistość.

Obrazy malowane przez artystkę w ostatnich latach przynoszą kolejną metamorfozę, tym razem jednak trudniej znaleźć dla nich jedną, uogólniającą formułę. Światem nowych obrazów rządzi odmienna, pełna narracji i anegdoty, poetyka. Pojawia się w nich więcej elementów namalowanych w sposób bliższy realizmowi (portrety twarzy, postacie ludzkie, budynki). Odmienny jest także sposób organizacji obrazów. Zobrazowany świat w pierwszej recepcji wydaje się niespójny, plany obrazów się przenikają i nakładają, istnieją w pewnej mierze niezależnie od siebie. Fragmenty przedstawianej rzeczywistości przeplatają się ze sobą, ich wzajemne zależności naruszają tradycyjny porządek czasu i przestrzeni. Pozorna niespójność i chaos obrazów jest zarazem najbardziej frapującą i interesującą ich cechą. Mamy tutaj do czynienia z zapisem przypominającym pewien bezwład percepcji świata. Linearność i spójność przekazu jest w dużej mierze dziedzictwem i nawykiem postrzegania wykształconym przez opis świata przy pomocy języka werbalnego. Kalka języka nakładana na świat powoduje, iż zapominamy o tym, że percepcja jest raczej sekwencją przypadkowych i chaotycznych obrazów i skojarzeń. Artystka przypomina nam, iż nasz ogląd świata to w istocie nawarstwienie wspomnień, oczekiwań, pomieszanie melodii i smaków. Mimo urywanej narracji, zamazania i odrealnienia namalowanych scen, udaje się jej zarazem ułożyć z różnorodnych strzępów spójną i przekonującą artystycznie opowieść.

Bez wątpienia sztuka artystki powstaje pod bardzo silnym wpływem wschodniej duchowości odwołującej się do dziedzictwa świata Bizancjum. Obecny w obrazach element mistycyzmu wydaje się być echem ikony, możemy także doszukiwać się w nich wpływów Giotta, fascynacji sztuką renesansu, czy malarstwem islamskich miniatur. Nie sposób nie dostrzec, że wszystkie nurty twórczości Danuty Krupskiej-Sołowiej wyrażają świat uzasadniony sensem wywodzącym się z religijnych tęsknot człowieka. Pierwsze obrazy artystki przedstawiały groźny świat człowieka wygnanego z raju, odnosiły się także do dziecięcego nieróżnicującego widzenia. Obrazy odwołujące się do idei raju-ogrodu były próbą porządkowania świata, płótna przedstawiające Robocopy i anioły wyrażały dziecięce i dojrzałe potrzeby tworzenia mitów stabilizujących naszą rzeczywistość i osłaniających przed niebezpieczeństwami. Ostatnie obrazy wydają się być przeniknięte duchem sakralizującym całą wyobrażoną rzeczywistość. Są wyrazem dojrzałości człowieka dorosłego, posiadającego dystans i akceptującego tego, co go otacza.

Świat obrazów Danuty Krupskiej-Sołowiej jest tworem fantastycznym, pełnym symboli i wewnętrznej dramaturgii. Jest też równocześnie światem bardzo osobnym i prywatnym, w którym znajdziemy sporo śladów indywidualnych doświadczeń, lektur, i zachwytów nad sztuką minionych stuleci. Twórczość artystki rozpatrywana z punktu widzenia organicznej religijności jest natomiast czymś wyjątkowym na tle mocno strywializowanej i zaangażowanej w doczesność sztuki współczesnej.

Dariusz Głowacki

Danuta Krupska-Sołowiej urodziła się w 1965 roku w Krapkowicach. Studia w PWSSP w Poznaniu ukończyła dyplomem w pracowni malarstwa prof. Jerzego Kałuckiego w 1991 r.  Mieszka i pracuje w Poznaniu

wystawy indywidualne:
1991 – Galeria ON, Poznań
1992 – Galeria Biała, Lublin
1993 – Galeria Hofmann, Poznań; Galeria BWA, Gniezno
1995 – Galeria Miejska Arsenał, Poznań; Galeria Biała, Lublin
2005 – Galeria Renes, Poznań; Dom Artysty Plastyka, Galeria Lufcik, Warszawa

wystawy zbiorowe:
1989 – Kruk, Krupska, Taszycki, Tomaszewska, Galeria DESA, Poznań
1990 – Trochę słońca, troszeczkę księżyca, Galeria ON, Poznań
1991 – Boszkowo ’91, wystawa poplenerowa, BWA, Leszno
1995 – Młode malarstwo Poznania, Galeria Miejska Arsenał, Poznań
1997 – Krajowa wystawa malarstwa młodych, Konkurs im. E. Gepperta, Wrocław
2001 – Nona, Galeria u Jezuitów, Poznań
2010 – Think Art Gallery, Poznań