Małgorzata Pawlak, Mikołaj Kowalski DROBIAZGI

Otwarcie: 22.03.2024, godz.: 18.00

Czynna do: 30.04.2024, w godz.: wtorek-sobota godz. 12.00-18.00

Małgorzata Pawlak i Mikołaj Kowalski to lubelski duet życiowo-artystyczny. Obydwoje ukończyli malarstwo na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
W swoich twórczych działaniach podejmują rozmaite eksperymenty formalne. Posługują się wieloma środkami artystycznego wyrazu, mimo to, dla każdego z nich, malarstwo pozostaje wciąż podstawowym sposobem opisywania, a także badania rzeczywistości. Choć tworzą osobne prace, ich wspólne wystawy są artystycznym dialogiem, w którym poszczególne wypowiedzi mają formę materialnych obiektów: obrazów, rzeźb, instalacji. Tematem rozmów zwykle jest to, co ze względu na styl życia i zainteresowania zajmuje artystów na co dzień: przyroda, sztuka, amatorskie eksperymenty naukowe.

Tytułowe Drobiazgi to sprawy nieistotne: kurz z pracowni, drobne, pozornie nieciekawe przejawy miejskiej przyrody, rzeczy kompletnie niezauważane, które jednak dla uważnego obserwatora mogą stać się źródłem inspiracji, być pretekstem do zadawania pytań, zdobywania wiedzy. Drobiazgowość, zwykle uznawana za wadę charakteru, może okazać się pożyteczna, zwłaszcza w świecie, w którym wobec natłoku bodźców zwykliśmy formować sądy szybko, lecz niestety często powierzchownie – w świecie, który na pewno pędzi z dużą prędkością, niekoniecznie w dobrym kierunku.

Wystawa prezentuje cykle malarskie, które powstały w ramach studiów duetu Pawlak Kowalski w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych i Sztuki UMCS, oraz inne prace powstałe w latach 2019-24.

ZAPOWIEDŹ WYSTAWY:

Napisy: Rytmiczna muzyka na bębnach i instrumentach perkusyjnych i elektronicznych.
Audiodeskrypcja filmu/audiowstęp:
[Film „MAŁGORZATA PAWLAK, MIKOŁAJ KOWALSKI Drobiazgi” to zwiastun wystawy wyreżyserowany przez Marcina Studzińskiego. Zaczyna się od animacji. Na białym tle szare logo Centrum Kultury w Lublinie w lewym dolnym rogu i falujące przerywane linie przez cały ekran. Film przedstawia montaż wspólnej wystawy pary artystów Małgorzaty Pawlak i Mikołaja Kowalskiego. Pierwszy kadr jest nieostry i przedstawia przejście do sali z czarnymi ścianami, w tle majaczą obrazy i coś na środku na długim postumencie, nagle się wyostrzają i przybliżają do kamery. Na czarnym postumencie drewniany pieniek z żółto-brązowym odlewem dłoni spoczywającej na nim, po bokach w tle oparte o ściany czarno-białe obrazy. Zbliżenia. Poskręcane druty na białym tle. Czarno-biały obraz przedstawiający kwiaty chryzantemy. Chropowate kamienie na białym tle, widoczna ostrość przenosi się z jednego na drugi po kolei. Podzespoły komputerowe z żółtymi i niebieskimi kabelkami. Drewniane deski z połyskiem w różnych odcieniach brązu oparte o ścianę. Deski złączone ściskiem do drewna. Lada zrobiona z połączonych kawałków mebli na wysoki połysk (meble z lat osiemdziesiątych) w różnych odcieniach brązowego. Młoda para artystów w sali wystawowej na tle białych ścian. Artysta wiesza na ścianie oprawione w drewnianą ramkę pionową trzy formy przypominające sople. Zbliżenia na te formy w ramkach. Artystka z ciemnymi włosami spiętymi w koka z grzywką uśmiecha się, w tle duży obraz wypełniający kadr, na środku duża czarna dziura. Zbliżenie na uchwyt z lupą na białej półce, w tle majaczą postaci krzątających się artystów. Para artystów montuje prace w sali wystawowej z białymi ścianami i szarą podłogą. Mikołaj z lewej strony przytrzymuje pracę do ściany, Małgorzata z prawej strony bliżej kamery trzyma statyw z poziomicą, który w następnym kadrze przenosi i włącza, na ścianie pojawia się czerwona linia. Następnie wierci w ścianie wiertarką i zawiesza ramki koło siebie. Kadr z patio z szarą ścianą z poziomymi jasnymi deskami, na ich tle oparty kwadratowy głównie różowy obraz przedstawiający plamy barwne jakby oglądać coś pod mikroskopem. Następnie sekwencja kilku zbliżeń na różnokolorowe takie plamy i twory. Ostatnie kadry to zamglone zbliżenie na ciemnoniebieski poziomy obraz i żółte błyszczące wahadło, które się porusza. Czarne napisy wyświetlają się po kolei na tym kadrze: MAŁGORZATA PAWLAK, MIKOŁAJ KOWALSKI / „Drobiazgi” / wernisaż dwudziestego drugiego marca dwa tysiące dwudziestego czwartego, piątek / godzina osiemnasta / Galeria Biała / Centrum Kultury w Lublinie / ulica Peowiaków dwanaście. Znikają i pojawiają się inne na tym samym tle: wideo / montaż: Marcin Studziński / muzyka: Rokot. Na końcu nadal zamglona kamera oddala się i na środku pokazuje się białe logo Galerii Białej.]

RELACJA Z WYSTAWY:

Napisy: Na pasku menu wybierz CC > Polski.
Audiodeskrypcja filmu/audiowstęp:
[Film „MAŁGORZATA PAWLAK, MIKOŁAJ KOWALSKI Drobiazgi” to relacja z wystawy wyreżyserowana przez Marcina Studzińskiego. Zaczyna się od animacji. Na białym tle szare logo Centrum Kultury w Lublinie w lewym dolnym rogu i falujące przerywane linie przez cały ekran. Film przedstawia otwarcie wystawy duetu artystycznego Małgorzaty Pawlak i Mikołaja Kowalskiego. Pierwsze kadry to widok na przeszklony dach patio wieczorem, w którym odbywa się otwarcie wystawy, zamglone zdjęcie pary artystów i kuratorki, na pierwszym planie podświetlona mandarynka. Następnie para artystów w świetle dziennym w patio oparci o szklaną balustradę opowiadają o wystawie. Mikołaj stoi po lewej stronie i ma kręcone krótkie włosy, ubrany jest w niebieski sweter z poziome ciemnoniebieskie pasy oraz brązowe spodnie. Małgorzata ma ciemne średniodługie włosy z grzywką, ubrana jest w szarą wzorzystą sukienkę. W tle za nimi szara ściana z instalacją poziomych drewnianych desek o różnej wielkości. Kolejne kadry to sytuacja otwarcia, również w patio, artyści wypowiadają się do mikrofonu, widzowie słuchają, nagrywają telefonami. Następnie widzowie schodzą do Sali Dolnej z białymi ścianami na poziomie minus 1, w której to są kwadratowe duże obrazy przedstawiające drobinki kurzu pod mikroskopem oraz dwa projektory pokazujące takie zdjęcia spod mikroskopu. Świecąca mandarynka na białym murze na patio. Następnie Sala Długa z białymi ścianami i wymieszanymi pracami Mikołaja i Małgorzaty. Jej czarno-białe obrazy negatywowe i drobinki śniegu pod lupami na białych półeczkach, jego duży obraz przedstawiający śnieg pod mikroskopem, sople i kawałki śniegu oraz elektroniczne instalacje, złożone z drobiazgowych mechanizmów ze starych telewizorów i tym podobnych. Następna sala, którą zwiedzają widzowie to Sala Podwójna z białymi ścianami i druga z czarnymi a w nich czarno-białe obrazy w różnych wielkościach, instalacja z drutów imitująca gałąź, trzy dłonie z żywicy ułożone jedna na drugiej topiące się na pniu drewnianym i na czarnym wysokim postumencie, wokół którego skupiają się widzowie. Na przemian kadry z białej i czarnej sali. Na końcu ostatni kadr z lupami. Ostatnie zbliżenia na czarno-białe rysunki Mariusza Tarkawiana z tej wystawy na korytarzu galerii. Zamglony kadr i czarne napisy: MAŁGORZATA PAWLAK, MIKOŁAJ KOWALSKI / „Drobiazgi” / wystawa czynna do trzydziestego kwietnia dwa tysiące dwudziestego czwartego / od wtorku do soboty w godzinach dwunasta do osiemnastej / Galeria Biała / Centrum Kultury w Lublinie / ulica Peowiaków dwanaście. Na kolejnej wideo / montaż: Marcin Studziński / muzyka: Medium. Na końcu kadr zza głowy widza, który robi zdjęcie czarno-białemu obrazowi z białymi chryzantemami na tle czarnej ściany a w środkowej części pojawia się białe logo Galerii Białej.]