ROBERT KUŚMIROWSKI Eksperymentalne Studio Anatomiczne
Otwarcie: 23.09.2005
Robert Kuśmirowski (ur. 1973) jest absolwentem Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie. Debiutował w Galerii Białej w 2002 roku jeszcze jako student IV roku w ramach programu Młode Forum Sztuki. Powstał wówczas stojący na bocznicy wagon towarowy w skali 1:1 oraz poczekalnia dworcowa. Wystawa ta okazała się być momentem przełomowym nie tylko dla artysty ale również wpłynęła znacząco na obraz aktualnej sztuki. Od tamtej pory uczestniczył on w kilkudziesięciu wystawach w Polsce i za granicą, m.in. w CSW w Warszawie, Johnen Galerie w Berlinie, Headlands Center For The Arts w San Francisco, Abbemuseum w Eindhoven i wielu innych. Jest jednym z najbardziej znanych artystów młodego pokolenia. Do najważniejszych jego akcji należą: jazda na rowerze, z początku XX wieku – marki A. Wollberg, na trasie Paryż – Lipsk czy samotna piesza, zimowa wędrówka z Łodzi do Paryża.
Wystawa w Galerii Białej w Lublinie jest kontynuacją rocznego projektu, który rozpoczął się wystawą Kuśmirowskiego w Kunstverein w Hamburgu pn. „The Ornaments of Anatomy” w styczniu tego roku. Zakończy się w styczniu przyszłego roku. Planowane są, oprócz lubelskiej wystawy, prezentacje w innych miejscach w Polsce.
Tutaj „Eksperymentalne Studio Anatomiczne” jest próbą zmierzenia się z przeszłością, inspirowaną rycinami i dokumentami, pochodzącymi z laboratoriów i bibliotek o tematyce medycznej, na bazie których powstają swoiste falsyfikaty i imitacje biblioteki anatomicznej. Robert Kuśmirowski od pierwszych dni września wraz z pracami, rzeczami osobistymi i narzędziami przebywa w galerii. Mieszka tu i pracuje. Tak naprawdę nie ma swojej pracowni a każde miejsce nią się staje. System jego tworzenia polega na wtapianiu się w fizyczną przestrzeń pomieszczeń. Tworzy na miejscu stając się organicznym elementem wystawy. Z dnia na dzień zagęszcza się otoczenie wokół niego; przybywa nie tylko obiektów, które są przez artystę wytwarzane ale również powiększa się ilość jego garderoby i sprzętów, towarzyszących codziennemu bytowaniu. Pojawia się specyficzny użytkowy recykling. Plastikowa butelka po kefirze staje się kroplówką w archaicznym stylu. Opakowanie po pizzy też może być ważnym elementem czegoś, co tylko Kuśmirowski sobie wyobraża. Powoli zacierają się granice tego co realne i wykreowane. Przestajemy mieć pewność, że to, co widzimy jest rzeczywiście tym, co pokazuje nam wystawa. Granica percepcji przesuwa się w nieznane nam rejony zagadek i rebusów właściwie nie do rozszyfrowania. Różnica pomiędzy tym co wykreowane lub odnalezione i włączone do zbioru wystawy – przestaje być widoczna. Powstaje jednorodna całość: puste butelki, ozdobne ramy, historyczne księgi, szafy, szufladki oraz mniej określone sprzęty zaczynają tworzyć otoczenie, w którym ktoś przebywał kilkadziesiąt lat. Może jest tu zawarty sens tajemnicy ciała ludzkiego i jego wpływu na otoczenie. Tajemnica wnętrza wyraża się w tym, co ciało wyraża na zewnątrz. Gromadzi wszelkie możliwe informacje zarówno w postaci wiedzy jak i w postaci sprzętów typu: materace do spania, portrety artysty, który zapisuje księgi w stylu renesansowym, laptop, ławka szkolna, stolik, stary i nowy rower…
Spis rzeczy już jest niemożliwy do ogarnięcia choć to dopiero początek.
Granica ludzkiego ciała i jego odniesień w realnym świecie jest formą nadmiaru… zawsze czegoś jest za dużo, zaś każda rzecz wydaje się być cenna.
Galeria Biała do 21 października br. będzie miejscem trwania procesu powstawania kolejnych nowych prac, ich nawarstwiania i permanentnych zmian w ekspozycji.
