ALICJA ŁUKASIAK I GRZEGORZ DROZD MATAHARI (OKO DNIA)

Otwarcie: 9.12.2016, godz.: 18.00

Czynna do: 20.01.2017, w godz.: pon.-sob. 12.00-18.00

Wystawa Matahari (Oko Dnia) jest wynikiem długotrwałego nomadycznego projektu artystycznego, który rozpoczęliśmy w 2010 roku na terenie Azji Południowo-Wschodniej. Jest to jego kolejna odsłona, realizowana tym razem w Galerii Białej w Lublinie, gdzie gościmy po raz pierwszy, od kiedy wyjechaliśmy z Lublina w latach 90 tych.

Jesteśmy związani z Lublinem nie tylko uczelnią UMCS, ale także środowiskowo. Wschód jest dla nas wciąż interesujący i od jakiegoś czasu głośno o tym mówimy. Interesuje nas ruch a napędza potrzeba ciągłej zmiany. Widzimy w niej potencjał twórczy i możliwość korzystania z niego.

Jednym z powodów, dla którego wyruszyliśmy była potrzeba spojrzenia na własną kulturę z dystansu, z zewnątrz, oraz poszukiwanie inspiracji wynikającej z nowego doświadczenia. Badając strukturę natury i poszukując form jej wyrazu chcieliśmy zdobyć wiedzę i „uprawnienia” do realizacji prac, które pojawiają się w Białej.

Wystawa jest konstrukcją, w której nacisk został położony na ukazanie manualnej pracy. To rodzaj manifestacji, która pomimo różnic w naszych postawach jest wspólna. Dyskusja na tym pokazie będzie toczyła się także na tym poziomie. Oprócz tego ważne jest aby zrozumieć pierwiastek niezależności. Jego gwarantem jest kult wiecznej energii słońca, której staliśmy się wyznawcami.

Animizm i jego żywi wyznawcy był dla nas celem wędrówki na Wschód. Odnaleźliśmy tam wioski i ludzi, którzy żyją w zgodzie z naturą lecz byli pełni agresji wobec siebie. Spotkaliśmy animistów i ich pierwotne wspólnoty, aby „zaczerpnąć wody ze źródła”. To, co zrobiliśmy mogło by być powrotem do czasu kwiatów, gdyby to nie był rok 2016.

Na wystawie będzie można zobaczyć prace z lat 2010 do 2014, oraz nowe obrazy, obiekty, które powstały specjalnie na wystawę w Galerii Białej.

Na potrzeby projektu przerobiliśmy Isuzu Panther na dom na kołach, w którym żyliśmy dwa lata eksplorując archipelag Wysp Indonezyjskich. Przemieszczaliśmy się z wyspy na wyspę, nocując tam gdzie było wolne. Byliśmy gdzie mało kto bywa i czuliśmy się jak Adam – a raz jak Ewa. Można więc powiedzieć, że staliśmy się ekspertami, ale i bohaterami. Zrobiliśmy to, co inni robią palcem po globusie. Nasz czas w kraju Indo miał oprócz jasnych mataharyjskich dni, również te mroczne. Tytuł tej wystawy mógłby brzmieć Mrok i tropiki.

9 grudnia spotkamy się z publicznością galerii i pokażemy prace, a już dzisiaj polecamy lekturę bloga – Matahari

Matahari w języku malajskim to Słońce. Dosłownie Mata to Oko a Hari jest dniem.

Alicja Łukasiak i Grzegorz Drozd

Projekt realizowany w ramach współpracy Galerii Białej
i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Alicja Łukasiak (ur. 1975) ukończyła studia na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie, w 2000 r. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji Wyszehradzkiej. Od 2003 współtworzy wraz z Grzegorzem Drozdem projekt „Zmiana Organizacji Ruchu” (ZOR): zorfoundation.org. Łukasiak jest zainteresowana naturą, w której analizuje człowieka jako gatunek dominujący. Z jednej strony ukazuje jego destrukcyjny wpływ na środowisko, a z drugiej stara się ukazać piękno i różnorodność życia, które jest dla niej zagadkowym fenomenem, a twórczość artystyczna formą emocjonalnej opowieści. W jej pracach fauna i flora ulegają personifikacji, dzięki której owady czy rośliny podlegają prawom narzuconym przez nadrzędną formę egzystencji – człowieka. Pracuje wykorzystując glinę czy farby wodne, eksperymentuje z tradycyjnymi technikami. Zwraca uwagę na siłę koloru i jego znaczenie. Sztuka jest dla niej działaniem etycznym, w którym to nie społeczeństwo, lecz natura gra główna rolę.

Grzegorz Drozd (ur. 1970) w latach 1992-1995 studiował na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Ukończył Wydział Malarstwa i Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 2007 r. Brał udział w kilku rezydencjach artystycznych, kilkakrotnie był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W ostatnim czasie zrealizował indywidualne wystawy: Zmory w CSW Zamek Ujazdowski oraz w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą: w krakowskim MOCAKu, Znakach Czasu w Toruniu, Waterside Contemporary w Londynie. Drozd to artysta wszechstronny, czujny obserwator rzeczywistości, którą opisuje własnym językiem, budując niewygodne i zaskakujące sytuacje, często bez scenariusza. Gra z konwencją i rytuałem, wyprowadzając sztukę z nawiasu umowności. Manipulator, na własne konto deklarujący: „artysta to dla mnie banita społeczny i przestępca”. Twórca relacyjny, partycypacyjny, autor dzieł będących wehikułem osobistych emocji. W 2010 roku symbolicznie „opuścił” kulturę zachodu, kierując swą nomadyczną wędrówkę w stronę dalekiego południa Azji, poszukując „Utraconego Raju”. Od tego czasu porusza się w przestrzeni „kulturowo otwartej”.