Kolejna muzyczna odsłona programu ende neu jest poświęcona Dariuszowi Kocińskiemu – artyście, który od początku swojej działalności artystycznej za podstawowy środek wyrazu obrał dźwięk.
Edward Dwurnik konsekwentnie od ponad 45 lat komentuje, opisuje i rejestruje polską rzeczywistość, tę PRL-owską, z czasu transformacji ustrojowej i tę obecną. Jego twórczość jest malarską i rysunkową kroniką historii życia, obyczajów, frustracji, traum, skłonności, obsesji Polek i Polaków.
Gościem kolejnej muzycznej odsłony projektu ende neu Galerii Białej jest Piotr Kurek – artysta obecnie mieszkający w Warszawie, lecz pochodzący z Lublina. Z tym miastem są związane jego pierwsze projekty muzyczne sięgające połowy lat 90-tych. Razem z Desperem tworzyli wówczas legendarny już duet Ślepcy. Nagrali wspólnie kilka płyt, na szczególną uwagę z pewnością zasługuje (…)
Wystawa jest symbolicznym powrotem do wcześniejszych, undergroundowych działań – jest bowiem zorganizowana tylko w podziemnej Sali Dolnej i jest czasową reaktywacją Młodego Forum Sztuki.
Spotkanie z Lechem Lechowiczem, historykiem fotografii i mediów, autorem książki „Historia fotografii, cz. 1, 1839-1939” dotyczyć będzie właśnie tej publikacji, która stanowi pierwszą część powszechnej historii fotografii. Książka uhonorowana została Nagrodą Dziennikarzy w Konkursie na Najlepszy Podręcznik Akademicki w 2013 roku” Lech Lechowicz Historia fotografii, cz. 1, 1839-1939 Publikacja stanowi pierwszą część powszechnej historii fotografii, (…)
Wraz z nowym rokiem Galeria Biała rusza z „nową” odsłoną cyklu spotkań pod szyldem ende neu. Nowe przestrzenie równają się nowym możliwościom. Zmianie jednak nie ulega dotychczasowa formuła spotkań, jak i charakter prezentowanej sztuki – kontynuujemy projekt ende neu, pomyślany jako prezentacja sztuki artystów szczególnych. Postaci ciekawych, które śmiało łamią granice konwencji estetycznych, co powoduje, że ich twórczość sytuuje się gdzieś na granicy sztuki wizualnej.
Twórczość Krzysztofa Sołowieja bardzo trudno podporządkować prostym kategoriom. Wśród wielu pragnień artystów jednym z najbardziej pożądanych jest potrzeba znalezienia własnego, niepowtarzalnego a zarazem rozpoznawalnego języka. Niewielu z nich to się w pełni udaje a tak właśnie dzieje się w przypadku jakże odrębnej, nie mającej, zbyt wielu odniesień sztuki Sołowieja. Warto i należy się przy niej zatrzymać.
