20.01.2017 / piątek / godz. 18.00 / Sala Kinowa Centrum Kultury finisaż wystawy Matahari (Oko Dnia) / prezentacja filmu oraz spotkanie z artystami Kalkuta, teatr doskonały (2013) film z serii „Dziennik pisany w krzakach” wideo HD, 46’ reżyseria: Grzegorz Drozd zdjęcia: Grzegorz Drozd, Alicja Łukasiak lektorka: Krystyna Czubówna Film stanowi zapis jednego dnia spędzonego w Kalkucie, (…)
Wystawa jest wynikiem nomadycznego projektu artystycznego Matahari, który rozpoczął się w 2010 roku podróżą po Azji Południowo-Wschodniej. Na potrzeby projektu artyści przerobili samochód terenowy Isuzu Panther na dom na kołach,
w którym żyli dwa lata, podróżując po archipelagu Wysp Indonezyjskich. Interesuje
ich ruch, a napędza konieczność ciągłej zmiany, w której widzą potencjał twórczy.
Jednym z powodów, dla których wyruszyli w podróż, była potrzeba spojrzenia na własną kulturę z dystansu, a także poszukiwanie inspiracji, wynikającej z nowego doświadczenia.
W ramach ekspozycji można zobaczyć prace z lat 2010-14 oraz nowe obrazy
i obiekty, które powstały specjalnie z okazji prezentacji w Galerii Białej.
Zapisy z podróży na blogu: biala.art.pl/matahari
Obecny rok 2016 przypomina o okrągłej rocznicy 100-lecia od powstania międzynarodowego ruchu artystycznego DADA.
Wolność, eksperyment, niezależność, dowcip, ironia, absurd, wykorzystanie przedmiotów codziennego użytku, rzeczy zużytych a nawet śmieci, mieszanie stylów i konwencji, zapożyczenia to jedne z wielu strategii, które wiążą się ze sztuką, teatrem, filmem, scenografią, literaturą czy tańcem z czasu dadaistów.
Zmarszczki dają możliwość zanurzenia się w czasie. Dzieciństwo, młodość, dojrzałość, starość to sposobność przyjrzenia się życiu, losowi, przeszłości w setkach barwnych wizerunków, ciałach, które wpełzły na wszystkie ściany galerii i możemy na nie patrzeć przez filtr sztuki.
Korytarz Galerii Białej odnalazł swoje nowe przeznaczenie. Od 2016 r. Mariusz Tarkawian tworzy tutaj monumentalną realizację rysunkową czarnym tuszem na białych ścianach i sklepieniu korytarza o długości 50 m. Projekt polega na cyklicznym dodawaniu kolejnych wybieranych przez artystę motywów z bieżących wystaw. Utrwala je tworząc kolaż, który jest swoistym zapisem historii galerii. W ramach swojej (…)
Kiedy od wschodu horyzont rozpala błękit, ptaki już śpiewają, a chwilę później, czerwień budzi nas ze snu.
Zasypiamy wcześnie, około ósmej/dziewiątej. Raczej padamy ze zmęczenia, jak po całym dniu fizycznej pracy. Jest nam jednak dobrze.
W domu na kołach wysypiamy się i choć miejsca nie ma dużo, udaje nam się ułożyć do snu i rano otwierać oczy pełne nadziei.
Waikabubak, Sumba Port Sape, Sumbawa Jesteśmy na wyspie Sumba. Z portu w Sape, na Sumbawie, wypłynęliśmy z 27 godzinnym opóźnieniem. Noc spędziliśmy na Pertaminie, jednak reszta ludzi koczowała na ziemi, trzymając pod ręką dobytek i zwierzęta na sznurkach przywiązanych do nogi. 17 tysięcy wysp a transport morski wciąż nie może osiągnąć poziomu, na (…)
