EDWARD DWURNIK Sportowcy 1972-2010

Otwarcie: 26.05.2010, godz.: 18.00

Czynna do: 18.06.2010, w godz.: pon.-pt. w godz. 11.00-17.00

Wystawa Edwarda Dwurnika w Galerii Białej w Lublinie obejmuje wybór kilkudziesięciu obrazów olejnych z Cyklu XV Sportowcy 1972 – 1999 i Drugą część drugą Cyklu Sportowcy c.d. 1997 – 2009.

Na oba cykle składa się ponad trzysta prac.

Inne cykle malarskie tego artysty to: Droga, Gipsowy plener, Różne błękity, Chmury,Chwila, Paryż, Podróże autostopem, Krzyż, Warszawa, Namiętności, Dyplom, Portret, Robotnicy, Sławoszyno, Gazeta, Droga na Wschód, Od grudnia do Czerwca, Niech żyje wojna!, Błękitny, Romantyczny, Obrazy duże, Wyliczanka, Dwudziesty trzeci, Plener, Dwudziesty piąty.

Jeśli zauważymy, że każdy z cykli liczy średnio od kilkudziesięciu dzieł do ponad tysiąca (Podróże autostopem) to suma obrazów, autorstwa Dwurnika jest imponująca (ponad trzy tysiące!). Artysta skrupulatnie i konsekwentnie je numeruje.

Edward Dwurnik, od ponad 35 lat komentuje, opisuje i rejestruje polską rzeczywistość. Świat Polski PRL-owskiej i setki scen, przedstawiających ludzi z marginesu społecznego, z półświatka, stały się tematem cyklu XV – Sportowcy. Pochodzi on od nazwy najtańszych, śmierdzących papierosów bez filtra, powszechnie palonych w tamtych czasach.

W bardzo wyrazisty i dosadny sposób przedstawia różnorakie typy zachowań ludzkich naszego społeczeństwa. Portretuje osoby anonimowe, czasami też znane. Szczególnie interesująco wyglądają zestawienia prac z lat 70. i tych z lat ostatnich, gdzie widzimy postacie, które niejednokrotnie oglądamy w telewizji lub w kolorowej prasie.

Ta historia, zapisana przez jednego twórcę w kolejnych malarskich odsłonach na przestrzeni kilkudziesięciu lat – staje się fenomenem artystycznym, ujawniającym społeczne, obyczajowe, polityczne i kulturowe zmiany w naszym kraju a także niezmienne schematy zachowań.

Twórczość Edwarda Dwurnika jest jedną z najbardziej zaskakujących i fascynujących form malarstwa i zarazem sztuki polskiej – rodzajem niezwykłej kroniki, ujawniającą socjalny aspekt naszej egzystencji. Inny w czasach PRL-u, ale równie silnie zanurzony w otaczającą obecną rzeczywistość naszego kraju.

Edward Dwurnik (ur. 1943) jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Ma w swoim dorobku dziesiątki wystaw indywidualnych, m.innymi w Warszawie: w Galerii Współczesnej (1971), Kordegardzie (1977), w CSW Zamek Ujazdowski (1990), Galerii Studio (1999), Galerii Zachęta (2001), w Galerii Teatru Rozmaitości, Galerii Program, Świetlicy Sztuki Raster (2003), Galerii Grafiki i Plakatu (2005) i w Galerii Milano (2009), w Krakowie: w Galerii Zderzak (1992-94), w Bunkrze Sztuki i Galerii Potocka (2005), w Galerii Artemis (2004 i 2006), Stedelijk Van Abbemuseum w Eindhoven i Asperger & Bischoff Gallery Inc w Chicago (1985), w Kunstverein w Lingen (1986), w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i Benjamin Rhodes Gallery, w Londynie (1987), Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy (1989 i1997), w Płockiej Galerii Sztuki (1998), w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu (1993), w Württembergischer Kunstverein w Stuttgarcie (1994), w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie i CSW Łaźnia w Gdańsku (1999), w Galerie k9 aktuelle Kunst w Hannoverze (2004 i 2006) w Galerii Arsenał w Poznaniu, w Nevin Kelly Gallery w Waszyngtonie i Katholisches Stadthaus w Wuppertalu (2004), w Berlinie: w Walter Bischoff Galerie (2006) i w Galerie – Pankow (2007), w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie (2007) i Galerii BWA i Nowych Mediów w Gorzowie Wielkopolskim (2008).

Brał udział w dziesiątkach wystaw zbiorowych w Polsce i na świecie, między innymi: w Polnische Kunst Heute w Darmstadt (1977), w Documenta 7 w Kassel (1982), The Fifth Biennale w Sydney (1984), Nouvelle Biennale w Paryżu (1985), Europa / Amerika w Museum Ludwiga w Köln i Realizm radykalny. Abstrakcja konkretna w Muzeum Narodowym w Warszawie (1986), w XIX Bienal Internacional de Arte w Sao Paulo (1987), Raj utracony w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie (1990), Emanuel Hoffmann-Stiftung 1980-1990 w Museum für Gegenwartskunst w Bazylei (1991), Der Riss im Raum w Martin-Gropius-Bau w Berlinie (1994), Sztuka z Polski 1945-1996 w Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie (1997), Fragment Kolekcji 3 w Galerii Zachęta w Warszawie (1998), Aspekte/Positionen w Muzeum Ludwiga w Wiedniu (1999) i Uważaj wychodząc z własnych snów możesz znaleźć się w cudzych w Galerii Zachęta w Warszawie (2000).

Artysta jest obecny w licznych zbiorach muzealnych: polskich, europejskich i amerykańskich.

Edward Dwurnik otrzymał między innymi: Nagrodę Kulturalną Podziemnej „Solidarności” w 1983 roku i Nagrodę Fundacji Sztuki Współczesnej Coutts & Co International Private Banking w Zurychu w 1992 roku.

Mieszka i pracuje w Warszawie.

W Galerii Białej w Lublinie twórczość Edwarda Dwurnika była dotychczas prezentowana w 2003 roku (malarstwo abstrakcyjne – pierwszy pokaz nowego cyklu) oraz w 2008 (wystawa obrazów miast i miasteczek) zestawiona z pracami najsławniejszego malarza samouka – Nikifora.

Wystawa malarstwa Edwarda Dwurnika, odbywa się w ramach cyklu wystaw jubileuszowych, związanych z XXV-leciem Galerii Białej w Lublinie.