Powietrze, to coś czego nie widać, ale bez niego nie możemy istnieć. Czasami jest gładkie i lśniące jak szkło Czasami gęste i lepkie Czasami pomarszczone ucieka do góry A czasami jest nie do wytrzymania Czasami zapiera nam dech Czasami pozwala sobą swobodnie oddychać Trzymam się powietrza Ten poetycki i autorski opis wystawy uzmysławia jak twórczość (…)
„W działaniu artystycznym Marty Zgierskiej materialność uruchamiana jest na poziomie procesu twórczego, wytwarzania odcisku czy śladu twarzy w materii, a następnie na poziomie efektu tego procesu – fotografii o wyrazistej substancjalności. Ujawnia się w niej wzór życia i życie samo. W ukryciu działa siła traumatyczna, która także domaga się oznaczenia na powierzchni i zwraca się (…)
Wystawa Moniki Chlebek i Dawida Czycza jest ich drugą wspólną wystawą o takim samym tytule. Koncepcja całości została oparta o formułę dotyczącą skali szarości, zaś tematyczny zakres wystawy obejmuje to wszystko, co znajduje się między czernią i bielą.
Wystawa Uwikłani w tekst. Ilustracja prasowa zwraca uwagę na problem granicy dosłowności oraz siły wymowy ilustracji w magazynach i czasopismach, z naciskiem na pracę artysty zobowiązanego do współgrania z treścią artykułu, skąd wynika jego tytułowe uwikłanie.
Na pomysł przygotowania tytułowego cyklu fotografii wpadłam po bezskutecznym zabiegu usuwania makijażu permanentnego, gdy w perspektywie miałam kilka dni spędzonych samotnie w domu. Sytuacja dosyć żałosna, a ja chciałam zachować w tych zdjęciach czułość i poczucie godności. Nie starałam się ich kryminalizować, po prostu się z nimi oswajam. Co się stanie gdy pokażę to, co chciałam ukryć?
Jakub Gliński (ur. 1985) – malarz, artysta audiowizualny, muzyk eksperymentalny i performer. Jego prace malarskie sytuują się w opozycji wobec malarstwa akademickiego. Skupia się on na samym procesie tworzenia, który opiera na intuicyjnym czy wręcz podświadomym działaniu i ekspresyjnym geście. W swoich obiektach posługuje się estetyką „trash and error”. Wykorzystuje w nich znalezione przedmioty codziennego (…)
Artystka znana dotychczas z rysunków i malarstwa figuratywnego, w którym portretuje kobiety i mężczyzn (czasami również siebie) w nieoczywistych sytuacjach i egzystencjalnych rozterkach. Postaci przyjmują wystudiowane pozy i wydają się wyobcowane, tragiczne, przesadnie wyestetyzowane. W Galerii Białej Głowacka zaprezentuje zupełnie nowy projekt artystyczny, w którym jedną z sal przeistoczy w sypialnię, w stylistyce dekoracyjnej przesady i powierzchownego blichtru.
